Kommentar Niederelbe-Zeitung: |
| Dezember 2004 |
Dat is n wunnerliche Sook mit de Paketen |
| Is jou dat ook al opvullen, dat allns, wat dat in de letzte
Tied so an neie Sooken geben hett, jümmers as
„Paket“ op us tokomen is? Nee – de gansen
Wiehnachsgeschinke meen ik dormit nich, dorvon sünd jo sowieso
all de meesten woller ümtuscht, ik meen de neien Gesetze, de
Aktien, de Verhandlungen twüschen de Partein, de Arbeitgebers
- un nemers un keen dor sonst noch so an’n Disch sitten doot
un sick üm denn Kaisers Boart strieden mööt. Von all
de gansen Pakete lücht Hans Eichel sein Sporpaket op dullst
an’n Dezemberhimmel, kenn Wunner, hett doch de arme Kirl ook
noch an Hieligobend Geburtsdag hatt. Wat dat dor woll geben hett?
För ne deftige Wiehnachsgoos is ganz bestimmt keen Euro mier
öber ween. „Blanke Hans“, de is fröher mol ut
de Nordsee komen un hett ganze Eilanden opfreten. Vondoog hebbt se
in Otterndörp un ümto dorvör keene Angst mier,
villicht blooß noch een beten, wenn nämlich de
Hambörger mit jümm er deepe Elv sick dörsetten
wöör.
Wat gifft dat nu blangen dat Sporpaket noch för Paketen? Fröher hett dat inne „Zone“ West-Pakete geben. Noch wieter dorvör hebbt de Amis us Care-Pakete schickt. Us Öllern un Omas un Opas wörn jedesmol rein vonne Söcken, wat dat allns so geef, wovon se hier inne schlechten Tieden öberhaupt keen Ohnung von harrn. Vondoog ward doch die Wiehnachtspakete gor nich mier bit o’n End richtig utpackt, blooß nich de Ümtuschgarantie vermasseln. Un wie ik so öber Paketen an’n sinnieren bünn, hebb ik doch mol eben in mien oolen Lexikon nokeken, watt dor denn so öber „Paket, das“ stohn deiht. Un dor steiht denn: „Postsendung, der Empfänger hat eine bestimmte Gebühr zu bezahlen.“ Sühst woll, so is datt, betohlen deit de, de dat Paket kriggt. Un de dröfft sick denn ook öber de Öberraschung, de dor meist in steeken deiht, düchtig freien. Is doch jümmers weer een grooten Moment, wenn so’n Empfänger no de Schier grippt, dat Band dörschnieden deiht, in de Hoffnung, datt he nu gaans watt Besonners utpacken kunn. Un disse Sehnsucht von us Minschen, mol af un an öberrascht to warden, de hebbt sick denn de Gesetzgebers to eigen mookt, as se jümmer neie Gesetze to Paketen tohoptüddelt hebbt. Nich so batz vörn Kopp hauen, jedet eenzelne, nee schön de gansen Verordnungen un Dörführungsbestimmungen handlich verpackt. An End rutkomen is denn machmol blooß een „Päckchen“, ober datt kann jo bi’n utwickeln ook ganz interessant ween. Un wie unse beiden Regierungspartein so fein an’n Pakete packen sünd, versökt de christlichen Schwesterpartein mit Hoken un Ösen genau dat Gegendeel. Nich etwa gegen de Regierung, nee ünner een anner. De arme Fro Merkel kunn doch bi denn Eierdanz üm jüm er Gesundheitspaket gor nich so flink de Fööt intrekken, wie de Solodänzers ut München un ümto topedden deen. Wat dat nu mit Paketen to doon hett? Gor nix, oder doch? Dor heff ik doch noch een anner plattdütsch Book funnen, keen Lexikon, ober een lütt Heft mit plattdütsche Schnacks midden ut dat Leben. Hett een Heimotvereeen ut’n Kreis Rotenborg rutgeben, un dor steiht ünner den Bookstoben „P“, wo ik Paketen söcht hebb: „Pack sleiht sick, Pack vergeiht sick. “ Jawoll, dorto füll mi denn Stuttgart in, dor hebbt se doch denn Heern Dübel to’n Dübel joogt, un datt allns per „Handschlag“ besiegelt. Schall noch eener seggn, Polikers sünd nich schlagfertig. Un in’n Kreis Stod hebbt sick de leeven Parteifrünn dör de Zeitung fix öber enn anner utloten, hett bestimmt denn eenen oder annern mächtig wee doon. Un nu hebbt se sick all woller gans dull leev, arbeid blooß noch ehrenamtlich un bruukt meist gor keene Kass mier. Mensch Meyer, weer dat een Kauder-welsch… Hüüt, an’n letzen Dag in 2004 wünsch ik jo all tohoop ne schöne Silvesterfier, goot no Kark, wenn ji möögt, dankt us Herrgott, dat we hier in Freden leben dröft, we keene Care-Pakete kriegen mööt un keene West-Pakete packen bruukt, dat us dat doch jümmer noch goot geiht, ook wenn de een oder anner dat Jammern nich looten kann oder will. |